Rozdział 6 Strzeż się, Julio. + Merry Christmas

Na dole znajduje się notka świąteczna! Przejdziesz do niej po kliknięciu "Czytaj więcej".
---------------

– Lindsay! Przygotuj się – piskliwy głosik pani Hoof wyrwał dziewczynę z zamyślenia.

Zwinęła trzymany w rękach scenariusz i zaczęła bębnić nim w kolano.

– Dobrze, musimy przećwiczyć scenę drugą. Dorothy, Lindsay i Libby, na scenę. Żwawiej, dziewczęta. Nie mamy całego dnia.

Lindsay zwlokła się z krzesła, w kółko powtarzając rolę Julii. Gdy cała trójka wspięła się po drewnianych schodach i stanęła na podwyższeniu, pani Hoof zaczęła swoje pouczanie. Gdy wymieniła już chyba wszystko, co tak bardzo nie podobało jej się w tej scenie – mówienie za cicho, wkładanie w rolę za mało serca i tym podobne - kazała powtórzyć im ją po raz setny tego dnia.

Dorothy zakaszlała i przyjęła dumną postawę pani Capulet z „Romea i Julii”.

– Gdzie moja córka? Poproś ją tu, nianiu.

– Julio! – krzyknęła Libby, odwracając głowę do tyłu.

I wtedy wkroczyła pani Hoof:

– Źle, źle, źle. Jesteś posłuszną piastunką, a nie rozwydrzoną małolatą krzyczącą na koncercie imię swojego idola. Włóż w to więcej serca – westchnęła zmęczona i machnęła ręką. – Dalej, dziewczęta, dalej.

Lindsay odgarnęła z twarzy niesforny kosmyk włosów i odkrzyknęła:

– Kto mnie...?!

Jednak nie zdążyła dokończyć zdania. Poczuła zawroty głowy, przed oczami zaczęły tańczyć jej czarne plamki. Wiedziała, że zaraz zemdleje.

– Woła! Lindsay, teraz powinnaś zapytać, kto cię woła! – Głos reżyserki był odległy i przytłumiony.

Poczuła, że osuwa się na podłogę. Usłyszała krzyki Dorothy i wołania Libby. Jednak zwracała uwagę tylko na jedną rzecz. Na kota, który szedł w jej stronę. Nie miała pojęcia, jakim cudem pojawił się tu tak nagle. Zdawał się odstawać od całej tej sceny, jakby ktoś wyciął go z innego zdjęcia i wkleił do jej świadomości. Choć wszystko wokoło było rozmazane, zwierzę pozostało wyraźne, nawet nadmiernie wyostrzone.

– Nie ma na co czekać – usłyszała głos za sobą i odwróciła się gwałtownie.

Jack wspinał się po schodach na scenę. Szedł w jej stronę z zaskakującą szybkością – dopiero teraz zauważyła, że lamentująca Libby poruszała się jak mucha w smole, zresztą tak samo jak pani Hoof, jej koleżanki z widowni i cała reszta.

Ona sama nie ruszała się wcale. Zastygła z głową odwróconą w stronę Jacka. Próbowała coś zrobić, cokolwiek, ale była jak figura z kamienia. Ostatnią rzeczą, jaka do niej dotarła, zanim zemdlała, były słowa rudego chłopaka:

– Nie możemy dłużej czekać. Tu nie jest bezpieczna. 

***

Sytuacja przedstawiała się następująco. 

Gdy tylko Clove opuściła ich dom, Karen zmusiła mamę do mówienia jak na spowiedzi. Z opowieści pani Night wynikało, że była czymś w rodzaju wróżki (co Karen oczywiście wyśmiała i na poważnie zaczęła rozważać zabranie mamy do psychologa), że uczyła się w jakiejś Akademii na końcu świata i zamieszkała wśród ludzi, ponieważ miała dość zasad panujących w magicznym świecie.

Mając garstkę tych informacji, Karen siedziała przy kuchennym stole i rozmyślała, czy przypadkiem Suzanne Night i Clove Other nie były zdrowo szurnięte. 

– Będziemy tylko odrabiać lekcje. – Głos Mike'a przebił się przez cienkie ściany.

– Powiedziałam, nie. – Dziewczyna niemalże zobaczyła, jak mama piorunuje jej brata wzrokiem. - Musisz wreszcie wziąć się za siebie. Trzy jedynki z matematyki w ciągu tygodnia? Nie wiem, co ty sobie wyobrażasz. 

– Przecież już mówiłem, że będziemy się uczyć. Oliver jest najlepszy z matmy. 

Karen z trudem nie parsknęła śmiechem. Co prawda nie znała jakiegoś Olivera, ale za żadne skarby świata nie uwierzyłaby, że Mike może zadawać się z kimś, którego średnia ocen przekracza 2.0. 

– Uważam, że powinnaś mu na to pozwolić. – Karen usłyszała, że otworzyły się drzwi wejściowe i ktoś wszedł do środka. - Oliver to wspaniały uczeń. Sama go zesłałam. 

Dziewczyna wcale nie zdziwiła się gdy usłyszała ten głos. Clove odwiedzała je codziennie, trzy razy dziennie. Odbywała wtedy długie rozmowy z panią Night za zamkniętymi na cztery spusty drzwiami. 

– Skoro tak sądzisz. – Mama westchnęła z rezygnacją i otworzyła drzwi do kuchni.

Już otwierała usta, by wygonić córkę z pokoju, ale Clove przerwała jej ruchem ręki. 

– Dziś przyszłam również do Karen. – Na te słowa dziewczynie zmroziła się krew w żyłach. 

Cała trójka zasiadła przy stole. Zapadła grobowa cisza, którą przerwała Clove:

– Trzy dni minęły. – Po tych słowach znowu zamilkła. 

– Nie rozumiem – odezwała się Karen po kilku minutach ciszy.

Kątem oka zauważyła, że po policzku pani Night płyną łzy, więc szybko odwróciła wzrok. 

– To znaczy, że wyjeżdżamy – zaczęła spokojnie dziewczyna-kot.

– My? – Karen wyprostowała się gwałtownie. 

– Tak, my. Jutro z samego rana przyjedzie po ciebie Jack. 

Karen jak przez mgłę przypomniała sobie rudego chłopaka. 

– Gdzie chcecie mnie zabrać? – warknęła, podnosząc głos.

Clove westchnęła.

– Jeszcze się nie domyśliłaś? Akademia Piątego Królestwa to miejsce, gdzie będziemy rozwijać twoje umiejętności i dojdziemy do tego, kim jesteś. – Komandoska spojrzała na panią Night i przemówiła, zaskakująco spokojnie: – Tak będzie lepiej. To, że ty podjęłaś taką decyzję, nie oznacza, że Karen musi zrobić to samo. Powinna mieć wybór.

– To jeszcze dziecko – wyszeptała Suzanne, pociągając nosem.

– Jak to, kim jestem? – przerwała mamie Karen, myślami dalej będąc przy wypowiedzi Clove. 

– Nie mamy pewności, kim był twój ojciec – zaczęła dziewczyna-kot. – Wiemy tyle, że miał predyspozycje do czytania w myślach i odczytywania czyichś uczuć. To niewiele. Każdy uczeń w Akademii jest inny, ma inne umiejętności. Dlatego musimy cię tam zabrać. Twoje zdolności mogą okazać się niebezpieczne. 

Karen miała ochotę rzucić jakąś sarkastyczną odpowiedz, ale powstrzymała się – głównie dlatego, że jej mama była w bardzo złym stanie psychicznym. Najwyraźniej Clove też to zauważyła. 

– Odpocznij, Suzanne. Jutro wpadnę do ciebie i obgadamy jeszcze kilka spraw. Karen nie wyjeżdża w końcu na zawsze, prawda? 

Pani Night wyszła bez słowa, zostawiając córkę samą z przerażającą komandoską. 

– Nie jest tak, jak myślisz – przemówiła Clove. Wzrok utkwiony miała w niewidzialnym punkcie obok głowy Karen. – Nie mamy wyboru. Myślisz, że tego chcę? Też opuściłam dom. Nasze zdanie się nie liczy... rozumiesz?

Przez chwilę Karen myślała, że się przesłyszała. Clove wyraźnie dała jej do zrozumienia, że i tak pojedzie do Akademii, ale dziewczyna odebrała coś jeszcze. Może było to błędne przypuszczenie, ale sprawiło, że dziewczynę sparaliżował strach.

W słowach Clove było ostrzeżenie. 

 muzyczka

Takie spóźnione, bo wczoraj nie udało mi się nawet dojść do komputera... Wigilia, goście, sprzątanie. Tak więc spóźnione...

WSZYSTKIEGO NAJLEPSZEGO 

Z OKAZJI ŚWIĄT BOŻEGO NARODZENIA

 A tu taki filmik ode mnie. Wybaczcie za jego... jakość. Taka ze mnie amatorka xD.

(Nie mogłam się powstrzymać i wsadziłam tego kota na końcu xD)

Mam też dla Was mały konkurs. Polega on jedynie na rozwiązaniu Quizu na temat opowiadania. Nagroda nie wiem czy spodoba się wszystkim, ale długo nad nią myślałam i nic lepszego nie przyszło mi do głowy. Tak więc za zajęcie pierwszego, drugiego i trzeciego miejsca jest notka, w której opiszecie swoje blogi i zachęcicie do ich czytania oraz karty postaci, które dla Was wykonam. Zgaduję, że każdy wie co to takiego, ale dla pewności wstawię tu takie przykładowe coś mojego autorstwa:

Na takim "obrazku" znajdzie się zdjęcie postaci, jej imię, może jakiś cytat, stocki, tekstury itp. Nie wiem czy gdzieś można znaleźć coś takiego, więc jest to chyba dość dobra nagroda.

Jest też kilka zasad: Quiz można wypełnić tylko raz, jeśli pierwsze trzy miejsca zajmie więcej osób, wtedy zwycięzcy zostaną wybrani za regułą "kto pierwszy, ten lepszy". W komentarzu piszemy swój e-mail i nick jakim podpisaliście się podczas rozwiązywania Quizu. Ze zwycięzcami skontaktuję się drogą mailową.

Powodzenia.

KLIKNIJ TUTAJ, ABY PRZEJŚĆ DO QUIZU

Jest też obiecana paczka niespodzianek. Planowałam zrobić do niej więcej, ale i tak się napracowałam.
Przypominam, że paczka zabezpieczona jest hasłem. Otrzymają je osoby, które w poprzednim poście podały mi swój mail, ale także te, które zrobią to pod tym postem. Po więcej szczegółów zapraszam do notki "Świąteczna paczka niespodzianek i kilka ogłoszeń".

Pobierz paczkę niespodzianek

EDIT: Pojawił się 6 rozdział. Na śmierć zapomniałam, że w Quizie są pytania właśnie z niego. Wszyscy, którzy wypełnili Quiz wcześniej niż opublikowałam rozdział (20:40) mogą go oczywiście powtórzyć ;). Jeszcze raz przepraszam.